Please Don't Rush...

Drie busreizen en 24 uur verder kwamen we aan in Bangkok (BKK). De stad die letterlijk niet slaapt! Hoewel de straten zijn afgeladen met tuktuks en taxis in elke denkbare kleur, gaven we toch de voorkeur aan BKK te verkennen per fiets. Alom bekend bij de backpackers: de Co van Kessel fietstocht. Een dagvullend programma door smalle straatjes van Chinatown, over fietspaadjes dwars door orchidee kwekerijen en per boot over riviertjes (lees: open riool). Echt cool! Nu weten we ook waar je moet zijn voor auto-onderdelen: versnellingsbakken, tandwielen, assen en cilinderkoppen, je kunt alles krijgen in Chinatown! Ander hoogtepunt was een bezoek aan de floating market. Er waren uiteraard ook dieptepunten: wat doen dikke, lelijke, blanke mannen met veel jongere, slanke, Thaise meisjes? Na vijf dagen verlieten we het chaotische BKK en reisden vervolgens noordwaarts.

De volgende stad was Chiang Mai. Ook hier was weer genoeg te doen: olifantrijden in een Elephant Camp, een tripje maar het opiumgebied 'Golden Triangle' en een Thaise kookcursus. Stuk voor stuk superfraaie activiteiten! Vanaf nu weten we dus hoe zelf loempiaatjes te maken en hoe de productie van opium in elkaar steekt. Dat laatste ervaren we bijna als een must omdat we uit Nederland komen. "Marihuana in Amsterdam" is een veelgehoorde reactie hier! Vanuit Chiang Mai hebben we ook onze reis richting Laos geboekt: per slowboat in twee dagen vanaf de grens met Thailand naar Luang Prabang.

"Een must voor de backpacker", werd ons verteld. Waarschijnlijk omdat het mooite verhalen oplevert, dachten we. Nou, achteraf zeker mooie verhalen ja! Eerst genaaid aan de Laotiaanse grens, waar een grensbeambte ons 100 US$ biljet niet accepteerde en vervolgens 15 US$ p.p. meer eiste. De lul! Dan de toestand bij vertrek op dag 2: iedereen van het dorpje moest op een boot. Geen probleem dachten we, want dat was op dag 1 ook gelukt. De boot bleek echter kleiner: 107 mensen, waarvan 95% backpackers met bagage op een boot die op 90 Aziaten was berekend. Het werd wel even onrustig toen voor vertrek reddingsvesten werden uitgedeeld! Toch maar een tweede boot...? Gelukkig wisten we de schipper daarvan te overtuigen.

Vervolgens zijn we in een week via Luang Prabang en Vang Vieng naar hoofdstad Vientiane gereisd. Veel Franse invloeden uit het koloniale verleden (waaronder heerlijke baguettes met kaas!) zijn hier nog merkbaar. Gelukkig hebben die Fransozen hun arrogantie weer mee teruggenomen. Nog een begrip in Laos is het tuben in Vang Vieng: in een autoband dobberend en drijvend langs de vele barretjes aan de oever. Lichtelijk bedwelmd van de shotjes whiskey en Beerlao ploften we 's avonds neer in goed gezelschap van Phoebe, Ross, Rachel, Chandler, Monica en Joey. Televisies met Friends op zijn niet weg te denken uit het straatbeeld van Vang Vieng.

Vervolgens zijn we doorgegaan naar Vientiane, de kleinste hoofdstad van ZO-Azie. Maar ook de minst boeiende tot nu toe. Stoepas blijken een lachertje (zie foto) en de sfeer is er minder relax dan in Luang Prabang en Vang Vieng. Ohja de Laotiaanse Arc de Triomphe wordt zelfs door de locals als foeilelijk bestempeld. Dit lompe bouwwerk is tot standgekomen met cement dat gedoneerd is door de VS voor de aanleg van een vliegveld. Nou, dat is dan lekker gelukt...

Morgen zetten we onze reis voort naar een nieuwe hoofdstad: Hanoi, Vietnam. Vanuit daar zien we wel weer verder. We houden jullie op de hoogte!

Veel groeten,

Cees & Eric

Voor de foto's zie:

http://cid-42dcf002021a981e.skydrive.live.com/browse.aspx/waarbenjij.nu%20%7C56%7C6?ct=photos

Wisten jullie trouwens dat:
- je van olifantenstront papier kunt maken? Iets voor in jullie drukkerij pap/Jo?
- wij ook wel eens een taxichauffeur hebben afgezet?
- Eric 's nachts met kakkerlakken slaapt?
- olifanten prima kunnen schilderen?
- Lao PDR (People's Democratic Republic) door de locals ook wel vertaald wordt in Please Don't Rush? En wij dat dan ook maar niet doen?